Kogo obejmuje rezydencja podatkowa i co ma wspólnego z obywatelstwem, miejscem zamieszkania i pracą? Czym jest nieograniczony obowiązek podatkowy i podwójne opodatkowanie? Jak prawidłowo zrobić rozliczenie podatku z zagranicy i z Polski. Przeczytaj, by się dowiedzieć.
Co trzeba zrobić, by zostać rezydentem podatkowym?
Rezydentura podatkowa w każdym z państw jest przyznawana na podstawie obowiązującego na danym terenie prawa i może różnić się pomiędzy poszczególnymi krajami. W Polsce, rezydentem podatkowym może zostać obywatel innego państwa zamieszkujący u nas, czyli posiadający tu centrum interesów osobistych lub gospodarczych, albo ktoś kto przebywa w granicach Polski przez przynajmniej 183 dni w danym roku podatkowym. Osoba, która została uznana z rezydenta podatkowego otrzyma certyfikat podatkowy, który uznawany jest za zaświadczenie o miejscu zamieszkania do celów podatkowych, czyli rozliczania podatku z zagranicy i Polski, niezależnie od źródła, o ile umowa między danymi krajami o unikaniu podwójnego opodatkowania nie mówi inaczej.
Rozliczenie podatku z zagranicy, a unikanie podwójnego opodatkowania
W Polsce, co do zasady rezydent podatkowy jest zobowiązany do rozliczenia całości podatku dochodowego w kraju swojej rezydentury podatkowej, niezależnie o tego gdzie dany dochód uzyskał, tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy. Ograniczony obowiązek podatkowy dotyczy osób, które nie są rezydentami podatkowymi na terenie Polski, ale uzyskały u nas dochód i od niego płacą należy podatek w naszym urzędzie. Może się więc okazać, że osoba, która pracuje poza granicami naszego kraju i tam odprowadza odpowiednie podatki z tytułu danej umowy, musi je odprowadzić również u nas, bo spełnia jeden z wymogów do bycia uznanym za rezydenta podatkowego. Na szczęście większość państw zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które mówią o tym w jaki sposób należy rozliczyć podatki dochodowe z różnych państw, tak by nie zostać obciążonym dwa razy. W Polsce obowiązują dwie metody unikania podwójnego opodatkowania: wyłączenie z progresją, czyli zwolnienie podatkowe i rozliczenie proporcjonalne, czyli tzw. kredyt podatkowy.
